Schildpadden en Parbobiertjes

Het heeft even geduurd, maar is dan eindelijk weer een blog. De afgelopen drie weken zijn voorbij gevlogen! Dit kwam onder andere doordat ik bezoek had van Syl en Joey. De reis naar het vliegveld begonnen de kriebels in mijn buik al. Wat was het fijn om na drie maanden eindelijk weer iemand te zien die zo dichtbij je staat. Het voelde meteen als normaal dat ze hier waren. Alsof die drie maanden drie dagen waren. De twee weken dat Syl en Joey er waren hebben we van alles gedaan. Ten eerste genoten van het heerlijke weer, soms hadden we wel wat regen, maar gelukkig ook veel zon. Ik mocht bij Syl en Joey in het hotel komen zwemmen en chillen, dus daar heb ik natuurlijk goed gebruik van gemaakt.

Ons eerste tripje was de commewijnetour met Chico. We gingen over de hoge brug en reden door naar Peperpot, een oude koffieplantage. Ik was hier al eens met stage geweest en hoopte dat ik ook weer aapjes zou tegenkomen net als toen. Ik had de hoop al een beetje opgegeven toen we terugliepen naar de auto, maar toen kwamen ze opeens allemaal tevoorschijn. De rest van de dag zijn we nog bij Fort Nieuw Amsterdam, Mariënburg en Frederiksdorp geweest, een hele bijzondere ervaring, veel mooie dingen gezien.

Die week zijn we ook naar Braamspunt gegaan om zeeschildpadden te spotten. Ik had al van meerdere mensen om me heen gehoord dat dit een geweldige ervaring is, dus ik keek hier heel erg naar uit. We gingen eerst met een boot de Suriname rivier op om dolfijnen te spotten. Het duurde niet lang tot we de eerste dolfijn uit het water zagen springen. Met de boot volgden we de dolfijnen. Vlakbij Braamspunt waren een aantal vissers die hun vis aan het schoonmaken waren in hun bootje, de resten gooiden ze in het water. Hier kwamen natuurlijk alle dolfijnen op af. Na een paar minuten werd onze gids gebeld dat er een grote schildpad al op het strand was, dus we draaiden de boot en gingen richting het strand. Eenmaal aangekomen op het strand moesten we nog een stukje lopen, tot we bij de schildpad waren. Wat was dit geweldig om te zien. Het was een enorme schildpad, ze was net bezig het gat dicht te maken waar ze haar eieren in had gelegd. Het dichtmaken van het gat en teruggaan naar de zee kostte haar ongeveer drie kwartier. Hierna vervolgde we onze trip over het strand. We gingen opzoek naar nog meer schildpadden. Ik denk dat we heel veel geluk hebben gehad, want een paar meter verder kwamen we een baby schilpadje tegen die net uit het ei was gekropen en haar weg naar de zee probeerde te vinden. Natuurlijk hebben we dit kleintje een handje geholpen.

Hierna gingen we terug naar de boot om wat te eten en te wachten tot het donker was, want normaal komen de schildpadden alleen in het donker. Toen het eenmaal donker was, begon het keihard te regenen. We besloten even te wachten, maar uiteindelijk zijn we toch door de regen het strand opgegaan. En wat ben ik blij dat we dat hebben gedaan. Er kwam ergens op het strand een nest met babyschildpadjes uit, want overal waar we keken waren schildpadjes. Ik heb er zeker 10 naar de zee gebracht. Zo bijzonder om mee te maken. Daarnaast hebben we ook nog een aantal grote schildpadden eieren zien leggen, ook heel bijzonder om te zien.

De rest van de dagen hebben we veel gezeten bij Riverside, een heel leuk plekje aan de waterkant. Gezellig spelletjes spelen en natuurlijk een Parbobiertje gedronken. Om deze geweldige reis af te sluiten heb ik twee tattoos gezet om dit geweldige avontuur vast te leggen. Over eentje heb ik wel zo’n drie maanden nagedacht, ik wist zeker dat ik deze wilde. Twee palmboompjes met een hangmatje ertussen, omdat de hangmat mijn lievelingsplekje is om een heerlijk dutje te doen. De tweede tattoo was een beetje impulsief. De trip naar de schildpadden was zo bijzonder, dat ik dit op mijn enkel heb vastgelegd met een tattoo van een schildpadje, dezelfde als Syl en Joey. Zo zal ik mijn prachtige reis naar Suriname nooit vergeten.

Helaas vlogen de twee weken heel erg snel voorbij en voor ik het wist zat ik alweer in de taxi met Syl en Joey om ze naar het vliegveld te brengen. Het afscheid was gelukkig niet heel zwaar, want het zou nog maar twee weken (inmiddels een paar dagen) duren tot ik ze weer zou zien.

Mijn volgende bloggie komt er ook snel aan! Over het binnenland en de Fredberg.

Tot snel! X